System emerytalny w Polsce składa się z kilku elementów. Jednym z nich jest III filar, który w przeciwieństwie do dwóch pozostałych – nie jest obowiązkowy. Czym tak naprawdę się charakteryzuje?

Opłacanie jedynie podstawowych składek doprowadzi do wysokości emerytury wynoszącej jedynie  35-40%  obecnych zarobków. Taki wynik może nie zapewnić życia na „normalnym” poziomie. Dlatego powstał pomysł na  III filar emerytalny, który jest zbliżony do poprzedniego. Aby z niego skorzystać można przystąpić do pracowniczego programu emerytalnego (PPE), bądź założyć  Indywidualne Konto Emerytalne (IKE).

Jedną z zalet posiadania konta IKE zwolnienie z 19% podatku od przychodów kapitałowych. Jednak, żeby to osiągnąć, należy wypłacić oszczędności dopiero po osiągnięciu wieku emerytalnego. Doradca finansowy szczegółowo przedstawi ofertę w razie jakichkolwiek wątpliwości.

Do PPE może przyłączyć się każdy pracownik, który jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę w pełnym lub niepełnym wymiarze czasu. Organizacją zajmuje się pracodawca przy porozumieniu z pracownikami. Opłacaniem składek zarządza także pracodawca potrącając je przy tym z wypłaty. Wysokość takiej stawki nie może jednak przekraczać w stawce podstawowej 7% wynagrodzenia.

Jednak w ramach składki dodatkowej stawka jest w całości finansowana z wynagrodzenia, a pracownik może samodzielnie ustalać jej wysokość. Pieniądze można wypłacać po uzyskaniu uprawnień emerytalnych w ratach bądź w całości.

Trzeci filar byłby jeszcze bardziej atrakcyjny, gdyby np banki je nieudostępniające przyciągały klientów ciekawszymi ofertami. Niestety większość firm twierdzi, że jeśli zaoszczędzamy 19% zysku poprzez uniknięcie podatku Belki (podatek od przychodów kapitałowych), mają prawo zawyżać ceny bądź obniżać oprocentowanie.